Niet dat is vies ben van cloud computing, maar de Dilbert episode van vandaag spreekt me wel aan.
vrijdag 7 januari 2011
woensdag 5 januari 2011
Sociale netwerksite gevaar voor bedrijfsleven
De Automatiseringgids heeft een item over het gevaar van social media voor het bedrijfsleven.
"Werknemers die onder werktijd 'social media' websites, zoals Facebook, bezoeken, stellen de bedrijfsnetwerken bloot aan virussen en andere gevaarlijke software. Cybercriminelen stelen daarmee grote hoeveelheden bedrijfs- en persoonsgegevens voor eigen gewin. Dat is woensdag gebleken na onderzoek van de Europese politieorganisatie Europol naar georganiseerde cybercriminaliteit."
Dit artikel is gebaseerd op een rapport van Europol wat hier te vinden is.
Toen ik dit las moet ik direct denken aan Kim en haar "doe e-mail in de ban" initiatief. Het lijkt er sterk op dat je als organisatie een niet-zo-optimaal hulpmiddel gaat inruilen voor een paard van Troje.
Toch maar blijven e-mailen dus, alleen wel veilig en liefst efficiënt.
"Werknemers die onder werktijd 'social media' websites, zoals Facebook, bezoeken, stellen de bedrijfsnetwerken bloot aan virussen en andere gevaarlijke software. Cybercriminelen stelen daarmee grote hoeveelheden bedrijfs- en persoonsgegevens voor eigen gewin. Dat is woensdag gebleken na onderzoek van de Europese politieorganisatie Europol naar georganiseerde cybercriminaliteit."
Dit artikel is gebaseerd op een rapport van Europol wat hier te vinden is.
Toen ik dit las moet ik direct denken aan Kim en haar "doe e-mail in de ban" initiatief. Het lijkt er sterk op dat je als organisatie een niet-zo-optimaal hulpmiddel gaat inruilen voor een paard van Troje.
Toch maar blijven e-mailen dus, alleen wel veilig en liefst efficiënt.
maandag 3 januari 2011
Is e-mail misbaar?
In z'n laatste blog We quit what? E-mail? verwijst Eric Burger naar het initiatief van Kim Spinder om e-mail als bron van overlast in de ban te doen, zie We’re starting a movement “We Quit Mail” om e-mail in de ban te doen en alleen maar te communiceren via verschillende web 2.0 tools. Heb ik toch mooi een probleem om me daarbij aan te sluiten, ik doe niet aan twitter, zit niet op facebook en een e-mail sturen aan Kim kan niet meer. Nou is dat niet echt een probleem omdat ik me niet wil aansluiten bij dit initiatief wat zich richt op het gereedschap en niet op de manier waarop we het gereedschap aan het gebruiken zijn. Als poging om iets te doen aan de stortvloed van informatie die we dagelijks over ons uitgestort krijgen steun ik het doel van dit "we quit mail" initiatief. Of het inruilen van e-mail voor verschillende 2.0 tools deze stortvloed zal doen afnemen mag ieder voor zichzelf bedenken. Persoonlijk ben ik erg benieuwd naar de ervaring van Kim en haar medestanders.
Dat e-mail (te) veel gebruikt wordt en in hoge mate bijdraagt aan de werkdruk van de gemiddelde kenniswerker is geen verrassing. Uit verschillende hoeken worden oplossingen voor dit probleem aangedragen. Een voorbeeld uit de time-management hoek is het boek "Efficiënt e-mailen" waarin Denise Hulst ons leert hoe om te gaan met de werkdruk veroorzaakt door de grote hoeveelheid e-mail die kenniswerkers elke dag ontvangen. Denise geeft nuttige tips om de druk van de volle “inbox” te verminderen en daarmee de persoonlijke effectiviteit en werkvreugde te vergroten. Denise heeft haar adviezen gebaseerd op de praktijk van alle dag met overvolle “inboxen” en weinig ondersteuning vanuit de organisatie. Daarmee is efficiënt e-mailen een boek voor de e-mailrijkers, de eilandbewoners uit mijn vorige post. Hoe effectief de tips en trucs van Denise en haar geestverwanten ook zijn, het blijft symptoombestrijding.
Omdat het opgeven van e-mail niet haalbaar is en het, vanuit persoonlijk standpunt, efficiënt omgaan met de informatie in onze mailbox maar een deel van het probleem oplost, hebben we andere maatregelen nodig om de e-mailvloed in te dammen. We kunnen zelf de belangrijkste stap zetten door verstandig gebruik te maken van e-mail. Reageer niet direct op elk ontvangen bericht. Denk eens na of e-mail het beste middel is, of het echt nodig is om iedereen op de cc-lijst te zetten, of een telefoontje niet beter is dan een reply-with-history. Verder kan de organisatie een hoop doen door het de verwerking van e-mail wat slimmer te maken. E-mail komt dan terecht op de plaats waar de informatie nodig is. Daarover gaat dit (korte) filmpje:
Dat e-mail (te) veel gebruikt wordt en in hoge mate bijdraagt aan de werkdruk van de gemiddelde kenniswerker is geen verrassing. Uit verschillende hoeken worden oplossingen voor dit probleem aangedragen. Een voorbeeld uit de time-management hoek is het boek "Efficiënt e-mailen" waarin Denise Hulst ons leert hoe om te gaan met de werkdruk veroorzaakt door de grote hoeveelheid e-mail die kenniswerkers elke dag ontvangen. Denise geeft nuttige tips om de druk van de volle “inbox” te verminderen en daarmee de persoonlijke effectiviteit en werkvreugde te vergroten. Denise heeft haar adviezen gebaseerd op de praktijk van alle dag met overvolle “inboxen” en weinig ondersteuning vanuit de organisatie. Daarmee is efficiënt e-mailen een boek voor de e-mailrijkers, de eilandbewoners uit mijn vorige post. Hoe effectief de tips en trucs van Denise en haar geestverwanten ook zijn, het blijft symptoombestrijding.
Omdat het opgeven van e-mail niet haalbaar is en het, vanuit persoonlijk standpunt, efficiënt omgaan met de informatie in onze mailbox maar een deel van het probleem oplost, hebben we andere maatregelen nodig om de e-mailvloed in te dammen. We kunnen zelf de belangrijkste stap zetten door verstandig gebruik te maken van e-mail. Reageer niet direct op elk ontvangen bericht. Denk eens na of e-mail het beste middel is, of het echt nodig is om iedereen op de cc-lijst te zetten, of een telefoontje niet beter is dan een reply-with-history. Verder kan de organisatie een hoop doen door het de verwerking van e-mail wat slimmer te maken. E-mail komt dan terecht op de plaats waar de informatie nodig is. Daarover gaat dit (korte) filmpje:
Abonneren op:
Posts (Atom)